غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق

    یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق

        بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر دلدار

             اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار

                  زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی

            رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی

        آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک

   اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک

تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود

    دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود

         تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری

              تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری

                   پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی

                      تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی

                          داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن

                              رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون

                         تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور دقایق

                   منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و عاشـق

               نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی حرومــه

              تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام تمـومه

              عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک نمناک

              گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای خاک

                 نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش

                     شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش

                       و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره

                          پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره

                              اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم

                              بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم

                              ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد

                              روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد

                              بـه خـدا نـمــیـری از یاد

 

فاجعه ی رفتن "او"

چیزی را تکان نداد

من هنوز هم چای میخورم

قدم میزنم

هستم!

اما

تلخ تر

تنهاتر

بی اعتمادتر

  گلهای اشک بر گونه هایم می رویند...

 

باور کن
من هم آن‌قدر رویاهای رنگی کشیده بودم
که مداد مشکی‌ام
هیچ‌وقت تراشیده نشد ...
                 

همه راه ها را برای رسیدن به تو پیمودم

همه اشکهایم را در دوری از تو ریختم

همه آه ها ی سوزان از سینه من کشیده شد

همه دردها از نبودن تو دامنگیرم شد

همه فریادهایم را در زیر سقف آسمان کشیدم

چرا که

دلم از مهر تو پر است

 اما چشمم از نگاه تو خالی  

قلبم از عشق تو پر است

اما دستم از دست تو خالی

وجودم از وجود تو پر است

اما  خانه ام از حضور تو خالی

تنهاترینم  

شب و روز نگاهم به در است

که شاید روزی بیایی

همه غرورم را به پای تو می ریزم

همه عشقم را فدای تو می کنم

با این که می دانم  که دیگرنمی آیی

شاید لایق عشق تو نبودم نازنینم

ولی عاشق تو بودم بهترینم

در آن صبح سرد و بی روح

پس از آن شب تلخ و مجروح

دل شکسته ام را از خود راندی

نگاه ناآشنایت را از من برگرفتی

چه ساده گفتی برو

و چه آرام و بی صدا شکستم و رفتم

و تو صدای شکستن ساقه زندگی ام را نشنیدی

و تو صدای گریه دلم را نشنیدی

قلب خونینم را ندیدی

دردم را احساس نکردی

تو که مهربانترینم بودی

تو که نازنینم بودی

آن شب که به تو رسیدم به یاد داری؟

از شادی به خاک خدا بوسه زدم

به سجده نشستم

گریه شادی سر دادم

یادته؟

ببین امروز به سوک دل نشسته ام

ببین امروز به درد و غم شکسته ام

هنوز شبانگاهان در خلوت دل با تو سخن می گویم

هنوز خیال نازنینت را به آغوش می کشم

هنوز یاد لبهای آتشینت را بر لب می سایم

تو پیمان شکستی و رفتی

و به من چگونه شکستن را اموختی

نازنینم من  شکستن را با تو آموختم

نمی دانم برایت چه بخواهم

ولی می دانم که برایت چه نخواهم

نمی خواهم لرزش  اشک را در چشمانت ببینم

اشک سهم من است

نمی خواهم که درد را در وجودت ببینم

درد همراه  من است

نمی خواهم  دل تنهایت را بینم

تنهایی یار من است

نمی خواهم دل دریائی ات را غمگین ببینم

دل من غمخانۀ غمهاست عزیزم

مرا از خود راندی گله ای نبود

که تا بود بخت با ما یار نبود

باور تلخ نبودنت...

تاوان کدامین اشتباه بود؟

تو گفتی بمان و من ماندم...

اکنون که تو رفته ای...

من در کوچه های تنهایی به انتظار برگشت تو به بی کسی

خود خیره شده ام...

و نمیدانم اخر چه خواهد شد...

میروی و من نگاهت میکنم...

تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو...

یک عمر برای گریستن وقت دارم...

 اما برای تماشای تو همین یک لحظه باقیست...

                و شاید همین یک لحظه اجازه زیستن در چشمان تو را داشته باشم

لحظه هاست كه آدمي را هيچ و پوچ مي كند.
لحظه هاست كه انسان را فرسوده و خسته از زندگاني مي كند.
لحظه هاست كه عمر ما را به پايان مي رسانند.
و لحظه هاست كه انسان را فريب مي دهند.
بياييد از پس لحظه ها بگريزيم.
به اميد لحظه ي بعد زندگي نكنيم.
اينگونه بينديشيم كه انگار لحظه ي بعدي پس راه ما نيست.
و از همين لحظه لذت ببريم نه به اميد لحظه ي بعدي...

ژاپن: به شدت مطالعه می کند و برای تفریح ربات می سازد!



 

مصر: درس می خواند و هر از گاهی بر علیه حسنی مبارک، در و پنجره دانشگاهش را می شکند!

دقت کردین ده درصد آخر باتری گوشی چه با برکته !!


&&&&&
 
دقت کردین تو مدرسه و دانشگاه همیشه کلاسای دیگه زودتر از کلاسی

که ما توشیم تعطیل میشن؟ چرا؟؟


&&&&&
 

قمقمه : پَ ن پَ قم هالیووده
 

دیپلماتیک : فرد دیپلمه ای که ماتیک زده
 

خلوص : خروس خانه ی علی دایی اینا              
 

                                         در ادامه مطلب...

از رفتگر محله عيدي بگيريد.

گربه تون رو مدام از پشت بام به پايين پرت کنيد تا پرواز کردن ياد بگيره.

سي دي قفل دار رو بشکنين تا قفلش باز بشه.

جوراب هاي کثيف رو به پره هاي پنکه ببنديد و پنکه را روشن کنيد.

به دوست دکترتون بگين : مرض جديد چي داري ؟ !

به عنوان آخرين نفر در صندوق رأي حضور پيدا کنيد و يک کبريت افروخته داخلش بيندازيد.

دیروز رفتمسوپر ماركت سر کوچمون یه دختر و پسر دوقلو خوشگل کوچولو تو بقالی بودن

بعدش من لپای دختررو کشیدم گفتم اسمت چیه ؟

پسره عصبی شد گفت زهرا اسمتو بهش نگو

قدرت بوگاتی ۱۰۰۱ اسب بخاره

قدرت پراید ۶۳ الاغ بی‌بخار !

مرگ دست خداست پرايد فقط وسيله اس !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

بعضی وقت ها از بس که اوضاع بر وفق مراد نیست، خودمان را با چیزهایی پیش پا افتاده مقایسه می کنیم و ناراحتیم که چرا حداقل مثل آنها نشدیم. مثلا می گوییم قبض برق هم نشدیم، چند نفر از ما بترسن … نمونه هایی از این دست را بخوانید…

- ویرگول هم نشدیم هر کی بهمون رسید مکث کنه!

- قره قوروتم نشدیم دهن همه رو آب بندازیم!

- موبایل هم نشدیم، روزی هزار بار نگامون کنی!

دلارام اين موفقيت بزرگي رو كه در زمينه هنري بدست آوردي بهت تبريك ميگيم و برات موفقيت روز افزون خواستاريم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!                           ( از طرف مرضيه و مهرگان)

بعضی وقتا اتفاقاتی تو زندگیت می‌افته که دلت می‌خواد خدا رو گیر بیاری، تو چشاش زل بزنی و بگی: خُب که چی مثلا؟!

انواع آدم ها...

1-آنهایی که واقعاً خوبند!

2-آنهایی که واقعاً بدند!

3-آنهایی لجباز و کنند!

4- آنهایی که بی معرفتند و جامی زنند!

5-آنهایی که متعادلند!

6-آنهایی که دو ویژگی رو دارند!!

به نظر من گزینه 5 از همه بهتر است ولی از نظر دانشمندان آدمها در موقعیت های متفاوت خود نیز متفاوت می شوند!!!!

اما شما چه جور آدمهایی هستید؟؟  ما چهار نفر از نظر من متعادلیم.

در ايران اگر پسري به دختري فكر كند ، عيب است ...

اگر پسري به پسري فكركند عيب است...

اگر دختري به پسري فكر كند عيب است ...

اگر دختري به دختري فكر كند عيب است ...

اما در اروپا اصلا فكر نميكنند...

من که اینو خوندم اول باورم نشد!ولی با چه ذلتی ما دانش آموزا و دانش جویای بدبخت باید نمره بگیریم!

ولی به هر حال دم استاده گرم

مهرگان..........................

این 40 تا لذت همونایین که حتی فکرشم نمی کنی چقد می تونن بهت آرامش بدن!

اگه می خوای بخونیشون برو ادامه ی مطلب!

مهرگان......

شرلوک هولمز کاراگاه معروف و معاونش واستون رفته بودند صحرا نوردی و شب هم چادری زدند و زیر آن خوابیدند. نیمه های شب هولمز بیدار شد و به آسمان نگاه کرد. بعد واستون را بیدار کرد و گفت: «نگاهی به آن بالا بینداز و به من بگو چه میبینی؟»

واستون گفت:«میلیون ها ستاره میبینم.»

هولمز گفت:« چه نتیجه ای می گیری؟»

واستون گفت:« از بعد معنوی نتیجه میگیرم که خداوند بزرگ است و ما چقدر در این دنیا حقیریم.

از لحاظ ستاره شناسی نتیجه میگیریم که زهره در برج مشتری است پس باید تابستان باشد.

از لحاظ فیزیکی نتیجه میگیریم که مریخ در موازات قطب است، پس باید حدود سه نیمه شب باشد.»

شرلوک هولمز قدری فکر کرد و گفت:«واستون تو احمقی بیش نیستی! نتیجه اول و مهمی که باید بگیری این است که چادر ما را دزدیده اند!»

در زندگی ما بعضی وقت ها بهترین و ساده ترین جواب کنار دستمان است ولی ما آنقدر به دور دست ها نگاه میکنیم که آن را نمی بینیم.

وقتی دنبال آرزوهات میری حتما یه نگاهی به کوله پشتیت بنداز ، مبادا سوراخ باشه و چیزایی که امروز دارى ، بشه آرزوهای فردات ...

کاش هیچوقت ندیده بودمت

کاش نمی آمدی درزندگیم

کاش تنهانبودم درانتظارت

گم شده ام دربی تمام اشکهایم

تمام است امروزبه بعد

شعرگفتن ازتو

یادکردن ازخاطره هایت

باخیالات وعذاب بعدازتو

بازمن اومدم ابرازوجودکنم ویه شعرکوچولوبذارم وبرم:

اینکه خودت بخواهی

بااینکه ازتوبخواهند

زمین تاآسمان فرق دارد

جداشدن ازکسی که دوستش داری

یک عالم درددارد

اینکه خودت بروی

بااینکه تنهایت بگذارند

زمین تاآسمان فرق دارد

بودن یانبودنت شاید

هرگزروی قلب کسی تاثیرهم نگذارد

اینکه خودت عاشق کسی باشی

ودستش رادردستت بگیری

بااینکه خداحافظی کنی وزیرباران بروی

زمین تاآسمان فرق دارد

تیرغم به قلبت بخورد دردش تاابدمیماند

به این باوررسیده ام که ازتوگفتن

دردی راازمن دوانمیکند

هرچه شعردارم ازتوراکاش دلم بیایدوآتش بزنم

که شایدبعدازاین

تولدشعری ازعمق وجودم برای تورانبینم

بااجازه تون من میرم ولی زودبرمیگردم...

تنها تفاوت کسی که زیباست و کسی که جذاب نیست، نوع پیش داوری ماست.
هیچ کس روی این کره زشت نیست.
مردم تصمیم می گیرند بعضی چیزها را زشت بپندارند.